Entrevista feita por Amy Díaz e Sara Castro [3º A ESO]
Ten 31 anos, naceu en Senegal preto de Dakar e leva dous anos en España. Chega a A Coruña so. Primeiro vai a Lisboa, esta viaxe decide facela en avión, porque a súa aboa “botoulle os osos” e soubo que se viaxaba en patera morrería, de onde foi devolto.
Issa contounos que moitos dos seus amigos que viñeran en patera morreron. As pateras cóllense en Senegal ou en Mauritania, hai que pagarlle ao xefe do barco no que viaxes. Máis ou menos páganse 500 € (diñeiro que aforran durante toda a súa vida, ou ben para casarse, ou ben para viaxar como fixo Issa).
No segundo intento viaxa a Italia, onde estivo catro meses, sen ningún tipo de axudas. Ali non se atopou ben, a xente non era amable, así que colleu un bus e volve a España; Cóntanos que non coñecía a nadie e así, ó chegar, estaba durmindo na rúa cando se lle achegou un policía que lle preguntou que canto tempo levaba alí, él contestoulle que acababa de chegar. O policía compadeceuse del e, vendo que tiña fame, marchou cinco minutos, e volveu cun bocadillo e unha coca-cola, ademais, explicoulle a Issa que non debería estar alí, xa que era un lugar perigoso para él.
Aqui véu sen contactos e vai traballando no que pode. Conoceu a Rafael Sánchez Fernández – abogado que leva toda a súa vida adicada a solidariedade no sindicato Comisiones Obreras- ó frente da casa de Senegal sita en A Coruña na ronda de Outeiro ao lado dunha mezquita. Issa falaba unha mestura de francés e español. Rafael aportoulle axudas metendoo nunha das clases de español, idioma que lle custou moito aprender, a pesar de adicar horas estudandoo.
O seu período de tempo máis dificíl foron os seus primeiros tres meses debido a que non sabía o idioma e non tiña amigos, pero aos seis meses mellorou.
Elixíu vír a Galiza porque dí que esta tranquilo e pode vivír, cando consiga os papeis, moitos anos sen problemas.
Actualmente vive co seu tío en Vilaboa, e traballa vendendo discos, que consegue baixándoos de internet ou mercando un e facendo moitas copias para sacarlle rendabilidade. Para vendelos busca sitios tranquilos pola noite porque na Calle Real a policía quítanlle as cousas. Se o colleran vendendoos, poderiano mandar de volta ao seu país, ou metelo na cárcere durante uns días.
Os seus principais obxectivos son: Mellorar na súa profesión (é carpinteiro), que pasen os tres anos para poder conseguír os papeis e volver a Senegal e montar un negocio.
O seu sono é conseguír un bo traballo e diñeiro para poder traer ao seu pai e curalo da súa enfermidade (ten unha parte do seu corpo paralizada) porque en Senegal non hai tanta tecnoloxía, e él a parte de curalo, quere conseguirlle unha silla de rodas eléctrica.
Ten unha moza en Marrocos e esta desexando vela, fala con ela todos os días. Tamén se comuníca coa súa familia chamando tódolos domingos preguntarlles que tal están.
