Narrar un intercambio desde a distancia permite só describir pequenas sensacións, porque as grandes sensacións están reservadas para os protagonistas, 26 alumnas e alumnos que -en compañía doutros 31 do IES Puga Ramón, Isabel, Carolina, Paz e monsieur Vidal- experimentan 24 horas sobre 24 a estadía en Vannes, nas casas dos seus “correspondants”, no collège, na praza,…
Por iso esta narración ten que ser por forza fragmentaria. Unha viaxe longa, iniciada en noite de domingo, rematou con ben chegando a Vannes na tarde do luns 15 de marzo. Ao día seguinte, cumprindo o programa, o grupo diríxese aos milenarios campos de megalitos de Carnac. E velaí a primeira fotografía de conxunto que nos transmite Antía: é a dun día soleado que amence fresco (MétéoFrance indicaba mínimas de 3ºC para esta zona de Bretaña) e resultará agradable durante toda a xornada. Nesta fotografía de grupo dá amparo contemplar como monsieur Vidal e o grupo de “veteranos” de intercambio de 4º ESO protexen aos que por primeira vez participan na experiencia, un pouco cegados por ese sol matutino que lles dá de cara, saíndo por onde sempre sae -polo Leste, facendo que as sombras dos fotógrafos -que non as dos cipreses, que diría Delibes- sexan alongadas-. Lamento non ver a faciana de María Ramil, mais estou seguro de que está a disfrutar como os demais.
E teño que dicir que este mércores ían ao museo da prehistoria de Vannes (que tal se comportaría o alumnado-guía? Estou ben seguro de que estiveron á altura). Aquí seguimos, desde lonxe, agardando máis novas.
Cóntanos Lucía que o mércores 17 foron ao mercado para cubrir o apartado do seu traballo de cotexar prezos dos distintos alimentos. E despois disfrutaron do tempo libre. O xoves 18 tivo lugar a visita a Vannes, e pola tarde, en lugar de que os nosos ciceróns se lucisen explicando a préhistoire bretonne, Mme. Le Blay preparoulles un rallie pola cidade para coñecer a fondo a cidade (todas as vilas se coñecen mellor a pé e preguntando aos nativos). Venres 19 partiron cedo cara a Mont Saint-Michel, na que os ciceróns de 4º ESO se explaiaron a conciencia, demostrando claramente o seu avezado coñecemento da abadía, da merveille au bord de la mer.
Sábado e domingo en familia, luns 22 en clase au collège. Xa din adeus a Vannes, à bientôt, xa marchan cara a París.
Fotos enviadas desde Vannes
Estamos todos delante de la catedral de Vannes
Los chic@s se abalanzan sobre un escaparate de una chocolaterie..aunque los gâteaux tenian muy buena pinta..jajaja
Foto de grupo delante de “la casa del pueblo”.
Rubén, M. Vidal, Daniel, Mme. Pérez (Isabel), la profesora de lengua española del colegio y la alcaldesa de Vannes, esta ultima recibiendo el regalo que le ofrecio nuestro instituto, un cuadro hecho por los alumnos de 4° de la ESO de Luis Seoane.
Foto de la mayoría de las chicas en el mont Saint Michel.
Un eminente e xoven físico galego, moi accesible para todos
Entrevistado por Carmen Villar Fernández [3ºA ESO]
Jorge Mira e Carmen Villar
Jorge Mira veu ao noso Instituto (IES Neira Vilas) a dar una conferencia no marco das actividades programadas pola II Semana Intercultural, que se levou a cabo entre os días 22 e o 26 de Marzo de 2010. O título da súa charla foi : ”Distancias que nos separan dos obxectos do firmamento”.
Foi una conferencia amena e interesante, moi científica e con tantos datos, que as veces deixábanos un pouco abraiados. El é una persoa moi cercana, que sabe chegar á xente, e consegue que os que o están escoitando estean atentos e interesados no que está a contar.
Biografía:
Naceu en Baio (Zás), provincia da Coruña o día 30 de Outubro de 1968.Licenciouse en Física en 1991 e no mesmo ano presentou a súa tesiña de Licenciatura. Actualmente é Profesor Titular da Área de Electromagnetismo do Departamento de Física Aplicada da Universidade de Santiago de Compostela.
Acadou diversos e importantes premios ao longo da súa carreira. Foi colaborador en programas da Radio Galega, da TVE en Galicia así como tamén na Televisión Galega. Nestes momentos é o experto en números no programa “Cifras e Letras” desta última. Tamén colaborou en diversas ocasións con artigos no diario “La Voz de Galicia”, polas que tamén acadou algún premios.
Ten publicados artigos en Revistas Científicas de ámbito internacional. É responsable do ProgramaConCiencia, iniciativa de divulgación científica. Ademais é membro activo de diversos colectivos sociais e culturais, así como deportivos.
Entrevista:
Carmen: Por que quixo dedicarse á física?
Jorge: Porque vin que era a chave para entender o mundo que me rodeaba.
C: Gustoulle desde que era neno ou foi de maior cando o decidiu?
J: No meu sistema educativo non se sabía o que era a física ata 2º de BUP ( o equivalente ao actual 4º de ESO), e foi aí cando me decidín.
C: Foi interesante a investigación que fixo sobre a temperatura do ceo e do inferno que publicaron revistas científicas de prestixio internacional?
J: Ese artigo estaba pensado como una anécdota, una entelequia carente de calquera importancia ( levoume facelo un par de tardes). O que si foi interesante e sorprendente foi o seu tremendo impacto mediático, moito maior que o de moitos traballos científicos “dos de verdade” que merecen mais.
John F. Nash e Jorge Mira
C: Cal dos Premios Nobel que trouxo a Santiago dentro do “Programa ConCiencia” lle impresionou mais e por que?
J: Todos eles son impresionantes, pero diría que me chamou algo máis de atención John F. Nash (Premio Nobel de Economía 1994, que veu en 2007), Porque a película “Unha mente marabillosa”, baseada na súa vida, pintaba un personaxe altamente atraente.
Pero quero engadir que o programa CONCIENCIA tamén trae a persoas que non son Premios Nóbel a través do “Premio FONSECA DE COMUNICACIÓN DA CIENCIA”, co que se recoñece aos científicos con máis impacto mediático, entre eles o que máis me impresionou foi Stephen Hawking (que non é Premio Nóbel), gañador da primeira edición. Aproveito a ocasión para para indicar que esta semana anunciamos o gañador da terceira edición : O naturalista e presentador británico David Attemborough,moi coñecido polos seus documentais sobre natureza para a cadea británica BBC.
C: Que opinión ten sobre Stephen Hawking e como viviu a súa visita a Santiago?
Stephen Hawking e Jorge Mira
J: A opinión non pode ser outra que : “Hai que ver que moral ten este home” porque, estando no estado que está, e abraiante que teña esa enerxía, pensade que só pode falar a razón de dúas palabras por minuto, non pode moverse, se lle pica ( o seu corpo non é insensible ) non pode rascarse…
Hawking veu recoller o Premio Fonseca en 2008 e botou en Galicia unha semana. Era a primeira vez que organizaba o Premio, e dada a complexidade da súa saúde, tiven que traballar ata o mínimo detalle.¡Preparar esa semana de estadía levoume máis de tres meses! E é que é difícil transmitir o choio que dan estas cousas… Traía un séquito de oito persoas porque necesita coidado continuo, tiven que adaptar a suite do hotel que lle busquei, e logo mirar cada metro dos percorridos que facía para ver se eran accesibles. Nestas datas comprendín o complicado que é o día a día dun minusválido nos lugares non adaptados.
C: Gustoulle a viaxe a Fisterra a todas estas personalidades?
J: Si, porque a maioría deles veñen dun ambiente urbano e están sometidos a moita presión, así que en Fisterra afrouxan o ritmo e atopan algo de paz con esas paisaxes infinitas.
C: Que lle aporta persoalmente a súa participación activa nas diversas actividades culturais e sociais que realiza?
J: Digamos que sacian certa fame de movemento. De tódolos xeitos confésoche que, dada a voráxine na que vivo, non teño moito tempo de saborear esas actividades. Espero que, cando chegue una fase máis tranquila da miña vida, comece a asimilalas e a rumialas.
Xosé Neira Vilas naceu en Gres (A Estrada) o 3 de novembro de 1920. É, como moitos outros galegos emigrante en Buenos Aires. Desde 1949 leva nesa cidade un intenso contacto con exiliados e realiza unha gran labor de difusión da cultura galega.
En 1957 casa con Anisia Miranda, cubana. Nese mesmo ano, Neira Vilas e Anisia van residir a Cuba, alí vive ata 1983, data que se xubilou. Nos trinta e un anos que residíu nese país, escribiu a maior parte da sua obra literaria.
Hoxe vive en Galicia, no seu pobo natal.
É membro numerario da Real Academia Galega, Doctor Honoris Causa polas Universidades de A Coruña e La Habana, Premio da Crítica Española e premio da Crítica Galega. Está en posesión da medallas Castelao, Pedrón de Honra e Celanova Casa dos Poetas.
A súa producción literaria é moi ampla e abrangue dende a poesía de temática social ata relatos e ensaios. A vida e a situación de Galicia está presente sempres na súa producción literaria. A novela “Memorias dun neno labrego”, unha das máis coñecidas ten máis de trinta edicións y está traducida a máis de quince idiomas.
Na nosa semana cultural acudíu ó noso centro a darnos unha charla sobre a súa interesante vida, sobre os seus libros e contounos un pouco a súa experiencia. Estamos moi orgullosos e agradecidos de que nos visitara.
Entrevistado por Beatriz Motos e Stephanie Torres
Xosé Neira Vilas con Beatriz Motos e Stephanie Torres
“A miña próxima novela será sobre un home que perde bus que o leva ó barco que vai a América, mentras reflexiona sobre o que deixa atrás”
¿En que se inspira para escribir os seus libros?
Inspírome na realidade, parto das propias experiencias, no que un ve, no que un percibe, no que un o rodea, inspírome na vida mesma, nas experiencias vividas.
¿Cal foi o motivo que o levo a escribir?
É a miña vocación desde neno, eu empecei a escribir con nove anos, pero logo seguin escribiendo, naturalmente ainda non me propoñia ser un escritor pero logo seguin com esta afición. Con vinte anos emigro a Arxentina, alí descubro Galicia, con mestres moi importantes dos cales fun amigo, como Luis Seoane, Lorenzo Varela, Rafael Dieste, Ramón de Valenzuela … Descubro que hai moitas revistas, emisións de radio importantisimas… Buenos Aires daquela era a capital cultural de Galicia, tiña catrocentos mil galegos nativos emigrados alí -máis que a población de Coruña e Vigo xuntos- e ali xurde a miña vocación unida ao meu descubrimento da presedencia histórica e cultural de Galicia, polo tanto escribin xa en galego, escribin poesía, contos, artículos e de todo. En 1960 publico o meu primeiro libro “Dende lonxe”, logo “Memorias dun neno labrego”, que foi traducido en moitos idiomas, tamén foi utilizado para teatro, publicáronse mais de catrocentos cicuenta mil exemplares, estos son as dúas únicas obras que publiquei en Buenos Aires, pero seguin escribindo periodismo e libros. No ano 61 a miña experiencia cubana foi moi importante, foi donde escribin a maioria da miña obra, e foi en Cuba donde completei libros que empezara en Buenos Aires, como “Xente no rodicio”.
Xosé Neira Vilas con Beatriz Motos e Stephanie Torres
¿Cal foi o libro que mais lle gustou de todos os que ten escrito?
É moi difícil que un pai che diga cal e o seu fillo preferido. Aunque hai unha novela que quero moito que se chama, “Querido Tomas” e tamén “Aqueles anos de Moncho” e algunhas de investigación como “Castelao en Cuba” que e un libro moi elaborado, “Relatos mariñeiros” que e un libro de contos… son moitos os preferidos por non dicir todos.
¿Cómo e cando escribe?
Un libro é unha longa elaboración. Primeiro se necesita unha idea que xurden nun momento dado, pero si esta idea acude reiteradamente a cabeza, acaba escribindose, logo hai que buscar información e ir xuntándoa. Hai un libro que escribin hace moitos anos “Neira Vilas en Arxentina”, é unha entrevista na que nunha parte falo do proceso de creación dun libro. Eu escribo os fins de semana, en vacacións, eu escribo en calquera momento e en calquera sitio. Para escribir, o máis importante é a idea que vai medrando nun. O outro día ocurríuseme unha idea -e pode que sexa a próxima novela que escriba- é un mozo de 18 ou 19 anos que emigra, e logo ese mozo que de tanto tempo que emprega en despedirse dos pais e dos irmáns, perde o coche de linea que el ten que coller para chegar a Vigo para coller o barco. A sete kilómetros pasaba un coche chamado o leiteiro que viña de recoller leite, e seguia para a cidade…. A novela consiste nunha reflexión -mentres él espera ao leiteiro- sobre o que que deixa atrás, a morriña …
¿Qué significou para usted Cuba?
Eu vivín trinta eun anos en Cuba, de 1961 a 1992. Cuba é un país que me atraía moito, porque eu quería vivir a revolución. Eu tiña unha vida moi asentada pero buscaba aventuras, e para min Cuba era unha incógnita. Era un pobo maravilloso, gustabame moito o clima -persoalmente prefiro o clima de Cuba que o de Galicia- a xente e moi cordial e hospitalaria. Alí colaborei na prensa falando de temas galegos, tamén traducín algúns dos meus libros… A min uneme un sentimiento moi especial.
¿ Qué solucións propón para os problemas polos que esta pasando Cuba?
Eu penso que Cuba vai salir a flote, sobre todo cando se suspenda o brutal bloqueo, económico, financieiro e tecnolóxico que ten Estados Unidos que ten con Cuba. Ningun país na historia do mundo sufriu un acoso tan brutal como o que esta sufrindo este país. Estou seguro que Cuba vai poder sobrepoñerse a esto.
Moitas gracias
Entrevista realizada por Beatriz Motos e Stephanie Torres
Xosé Neira Vilas con Beatriz Motos e Stephanie Torres
O luns 8 de marzo alumnado de 4ºC acompañados da profesora Carmen García-Rodeja, visitou Compostela. A pesar do día de frío e vento foi posible ver a cidade sen chuvia e sen turistas.
A visita servíu para identificar e coñecer máis a fondo os principais edificios da cidade, tanto da arquitrectura tradicional como da monumental. Observouse o urbanismo, as rúas medievales, as plazas barrocas e o interior dos principias edificios religiosos. Tamén se visitaron algúnha das exposicións temporais que durante eses días estaban en Santiago.
Ó longo da visita leronse textos sobre a cidade en lugares especialmente significativos.
O alumnado da materia de Iniciativas Emprendedoras, de varios cursos, celebraron o seu tradicional día da poesía amorosa coincidindo co día dos Namorados. Foron recitados poemas de Celso Emilio Ferreiro , de Rafael Alberti, de Neruda e moitos outros, foron lidos os poemas en varios idiomas. De novo houbo gran éxito de participación.
Disfraces, música e larpeiradas o doce de Febreiro.
Monstruos, indias, ánxeles , fantasmas, árabes, princesas, enfermeras, diabólicos… Todo tipo de disfraces o día doce de Febreiro no noso centro. Alumnado e profesorado elexíu cada quen un diferente disfraz para este día. Non foi necesario moito gasto, eso sí moita imaginación e ganas de pasalo ben. Ainda que houbo premios, a verdade é que todos gañamos.
Tamén houbo música co concerto do alumnado desa materia, despois un dúo de piano e guitarra e incluso un rapero.
O final non faltaron as larpeiradas que alumnado e profesorado trouxeron para, tamén, facer un concurso de difícil decisión. Todo estaba moi bon.Amor e poesía.
A finais do mes de xaneiro (19-24) a profesora de Bioloxía e Xeoloxía, Patricia M. Leyenda, acompañando a Isabel Miguélez do CFR de A Coruña, asistiu a un encontro do Proxecto Europeo Grundtvig en Lanzarote. O obxectivo foi mostrar o traballo que se fai co alumnado do instituto sobre medio ambiente, concretamente o realizado sobre as aves da ría do Burgo polo departamento de Bioloxía e Xeoloxía.
Dito encontro consistiu na realización de diversas actividades sobre a ecoloxía e a diversidade paisaxística da illa de Lanzarote, así como a posta en común de profesores de Turquía, o Reino Unido e España sobre educación ambiental.
As diferentes visitas servían como escenario de actividades de interese paisaxístico e de conservación da natureza para un grupo de alumnos universitarios ingleses e mais os profesores do proxecto europeo.
Este encontro supuxo a oportunidade de visitar lugares de elevado valor ecolóxico como o Parque Nacional de Timanfaya, donde fixemos coa guía do parque un agradable, interactivo e instructivo percorrido. Outros lugares que puidemos coñecer foron os Jameos del Agua, a Illa de la Graciosa, o Golfo, o miradoiro de Río Alto, o cráter dun volcán, o xardín dos cactus e un percorrido dun túnel de lava.
A visita tamén permitiu a observación de especies emblemáticas da illa de Lanzarote como os cangrexos do Jameo del Agua, adaptados a vivir en covas, o lagarto de Haría, bubelas, alcaudóns, mazaricos e garzotas. A profesora, xunto co departamento, están moi satisfeitos coa experiencia e coa adquisición de numerosas ideas para o ensino de bioloxía e xeoloxía.
De novo coa colaboración do CEIDA (Centro de extensión universitaria e divulgación ambiental de Galicia), iniciamos o segundo trimestre deste curso académico coa exposición “Áreas mariñas protexidas“, un paseo polos recursos do mar e as problemáticas de conservación deste entorno tan valioso para a nosa vida. Con ela trátase de sensibilizar sobre o patrimonio marítimo e a necesidade de preservar e manter as áreas protexidas como instrumento de conservación dese patrimonio. Do 12 ao 26 de xaneiro de 2010 no IES Neira Vilas.
O día 29 de Xaneiro púdose coñecer a ravés da exposición de Mathilda Anderson na fundación Caixa Galicia, cómo era a situación de Galicia nos anos trinta. O alumndo foi acompañado polos profesores Eduardo Álvarez e Ricardo Puig
Entre os años vinte e trinta do pasado século Mathilda Anderson percorre Galicia retratando con detalle todo aquelo que lle impresiona, tanto nas cidades como no mundo rural. Sorprende o afecto co que trata ás súas personaxes salientando a dignidade humana nas fotografías da súa estadía en Galicia. Inicialmente representa edificios e despois son as persoas as retratadas, representando esta exposición un gran estudio de tipos humanos e costumes deses anos en Galicia.
Instituto de Ensino Secundario Plurilingue Xosé Neira Vilas. Perillo (Oleiros)
