Arquivo da categoría: Curso

Entrevista Zita Sándor

“Gústame esto, a xente é moi easy going

Zita Sándor
Zita Sándor

Zita Sándor está pasando parte deste curso no noso Centro educativo, é unha das lectoras de francés. Naceu en Miskola en 1986 unha das grandes cidades do norte de Hungría, estudiou Filoloxía na universidade de Debrecen e especializouse en literatura francesa e húngara e en estudos teatrales. É aficionada ó teatro, lectura , viaxar e ó senderismo.

¿Cal é a primeira vez que estivo en España?

Estiven aquí, en San Sebastián varios días porque estivera nunha estadía Erasmus dun ano en Burdeos mentras era estudante.

¿Cómo é o verán en Hungría e o inverno en Hungría?

Demasiado caluroso o vran normalmente fai 35ºC e ás veces podemos chegar aos 40. e o  inverno moi frío, normalmente fai uns -15ºC, ás veces os rapaces non poden ír a escola xa que está todo nevado.

¿Por qué quixo vír a España?

Porque como son profesora de francés, quería coñecer unha escola española e tamén quería coñecer a cultura e a lingua que se fala aquí.

¿Qué impresión se ten de España desde Hungría?

Que falan moito e todo o tempo que está sucio os bares e que durmen cada día a sesta. Pero ó vin aquí e dinme conta de que non é exactamente todo así.

¿Qué é a cousa que maís lle extraña?

Que todo se pecha á hora da sesta ¿E que realmente todos a durmen?

¿Qué ve positivo aquí?

Que a xente é moi hospitalaria, por exemplo, nada máis chegar a Barcelona, eu levaba unha maleta moi grande e todos axudábanme.

¿E sobre o sistema educativo?

Neste centro Neira Vilas ten a ventaxa de ter aulas con poucos alumnos, así pódese traballar millor. En Hungría a media é de vinte e pico ou trinta alumnos por aula. Son millores aquí en idiomas que en Hungría. Tamén teñen asignaturas que non cursan o alumnado en Hungría como Economía. Tamén a materia de Xeografía e Historia está xunta e así faise máis interesante e máis “colorida”.

¿E respecto as vacacións, existe algunha diferenza?

Sí pero só unha. Nos tamén temos vacacións de verán e en decembro (de Navidad) pero en vez de ter as vacacións de Semana Santa, témolas en Novembro polo costume do Halloween.

¿E o comportamento do alumnado?

Fala todo o mundo moi alto.

¿Onde vive?

Cando cheguei aquí non coñecía nada da cidade, pero o profesor de francés, Carlos Vidal, atopoume un piso en Sta.Cristina. Vivo con dúas italianas, unha galega, e unha francesa (que é a outra lectora do centro, Emilie), os cales son moi boas compañeiras.

¿Qué é o que non che gusta de aquí?

Qu Santa Cristina é un pouco pequena e o transporte é incómodo.

¿E o positivo?

Que a xente é “a little bit crazy” e “máis easy going” que no meu pais.

¿Estás contenta?

Sí, estou moi contenta.

Entrevista realizada por Sara Castro e Amy Díaz (4º ESO)

Entrevista Emilie Lespade

“Agora, teño amigos en todas partes do mundo”

Emilie Lespade
Emilie Lespade

No noso Instituto temos a sorte de ter varios profesores lectores. Emilie, é un deles. É oriunda de Cambo-les-bains situado no País Vasco francés. Estudou filoloxía hispánica. É aficionada a ler, a pasear, a viaxar e ….ao chocolate.

¿En que consiste a carreira que desempeñaches?

O primeiro ano, adiqueino sobretodo a gramática e a traducír textos do francés ao español e viceversa. O seguinte ano, concentrámonos máis na Xeografía e Historia e na historia de América Latina.

¿Por qué quixeches estudar iso?

Finalizei os meus estudos de bacharelato moi rápido (aos 16 anos). En realidade, o que eu quería facer era traballar en ONG´s no estranxeiro e estudar unha “carreira humanitaria”, pero tiña que ter 21 anos, e como dixen anteriormente, cando rematei o bacharelato tiña 16. Entón como me encantaba e me encanta viaxar decidín realizar a carreira de filoloxía hispánica.

¿Onde realizaches os teus estudos?

En Pau (situado nos Pirineos), e estudaba dúas linguas o vasco e máis o francés.

¿Cal era a lingua que ti falabas, o francés ou o vasco?

Os meus pais, eran vascos e viviron alí sempre, pero como cando eran pequenos non se lles permitía falar o vasco, pois agora falan francés e eu tamén.

Sara, Emilie e Amy
Sara, Emilie e Amy

¿Xa finalizaches a carreira ou aínda non?

Xa teño a licenciatura, que a conseguín en 2010, pero aínda me queda o master que se todo vai ben conseguireino o ano que ven. É dicír, supoño que para o próximo ano rematarei xa os meus estudos por completo.

¿Existe algunha diferenza entre a escola francesa e a escola española?

Sí, aquí aproveitase moito máis os horario, xa que as clases duran menos e cansaste menos. Ademáis alí tes sempre clase pola tarde ata, aproximadamente, ás 5. O de non ter clase pola tarde aquí, realmente é unha ventaxa xa que así aproveitas máis as tardes para estudar ou para facer actividades.

¿Agora onde te aloxas?

Nun piso de Sta.Cristina con dúas italianas, unha galega e a unha francesa, que concretamente, é a outra lectora francesa deste centro.

¿Anteriormente viñeras a Galicia?

Sí, mediante un Erasmus que fixen en Santiago de Compostela.

¿Que che pareceu Santiago de Compostela?

¡Encantoume!… foi xenial, creo que foi o mellor ano de estudos que pasei durante a miña vida. Pareceme como un “pobo”, no que se pode estudar facilmente, e ademais coñeces a todo o mundo.

¿Atopas algunha diferenza entre Santiago e A Coruña?

Por suposto, como dixen antes, Santiago é coma un “pobo” no cal, coñecía a todo o mundo. Sen embargo, A Coruña é moito máis grande… é unha cidade, e practicamente, non coñezco a ninguén. Aínda que os paseos, o mar e en xeral, o entorno de A Coruña gústanme moito.

Sara, Emilie e Amy
Sara, Emilie e Amy

¿Gústache a comida de aquí?

Sí, gústame moito, sobre todo o pulpo galego.

¿Algo positivo de esta viaxe?

Lévome unha moi boa experiencia e sobre todo uns moi bos amigos… ¡Agora teño amigos en todas partes do mundo!

¿Algo negativo…?

Que todo se acaba, e que pronto terei que regresar a miña casa.

Entrevista realizada por Amy Díaz e Sara Castro

Semana Intercultural 2011

triptico_semana_intercultural
Tríptico Semana Intercultutal 2011

Neste Ano Internacional da Química, o mesmo no que se cumpren 80 anos da proclamación da Segunda República española, o IES Xosé Neira Vilas organiza a 3ª edición da Semana Intercultural, coa participación gratificante e desinteresada de convidadas/os excepcionais e de toda a comunidade educativa, na que ten un papel moi relevante o alumnado, cada vez máis protagonista. Será do 8 ao 15 de abril deste ano, coincidindo coa exhibición da exposición “Imaxe gráfica da Segunda República” (patrocinada pola Fundación 10 de Marzo) e a realización do 3º intercambio escolar co collège Notre Dâme de Ménimur de Vannes.

14 de Abril aniversario da República,conferencia: A educación e España antes durante e despois da República”

A conferencia foi realizada polos alumnos de cuarto curso: Izan Vázquez, Sara Castro e Amy Díaz

Na conferencia tratáronse os temas de: A educación e España a principio de século. Analfabetismo e atraso a importancia da modernización do ensino coa Institución libre de Enseñanza, as novedades políticas, a importancia da educación e a cultura popular durante a Segunda República española; a represión cos maestros no Franquismo co exemplo de Arximiro Rico e Gregorio Sanz. e o retroceso posterior.

Concurso de Microrrelatos Amor, ou non, en 100 palabras

Club de lectura. Actividades da 2ª avaliación

Cartel
Cartel

Co 2º trimestre rematado, o Club de Lectura do IES Xosé Neira Vilas quere mostrar unha das actividades celebradas: o  Concurso de Microrrelatos  Amor, ou non, en 100 palabras, realizada en colaboración co Equipo de Dinamización da Lingua Galega.

Aquí podedes ver o cartel   que convocaba o acto cultural e as bases que seguiron os membros da comunidade educativa para participar, que se achega tamén por se outros centros o quere utilizar.

Finalmente, podedes ler a acta do xurado, na cal se recollen os criterios literarios que seguiu para escoller o texto gañador, e os tres accésit que decidiu conceder. E, por suposto, eses catro textos gañadores.

Parabéns ao alumno gañador e aos participantes merecentes desa mención especial do xurado. E tamén a toda a comunidade educativa pola boa acollida desta dinámica de escrita literaria.

Elvira Martín Carmona

Elvira Martín Carmona e as súas entrevistadoras
Elvira Martín Carmona e as súas entrevistadoras

[Entrevista realizada por Lupita Romero, Irene Míguez e Silvana Becerra]

Elvira Martín Carmona

Elvira Martín, mai dunha alumna de primeiro curso, acudiu ó noso Instituto na semana cultural no ochenta aniversario da República española, para falarnos de personalidade política e cultural do seu abó Joaquín Martín Martínez, secretario do Concello de A Coruña e fusilado no mesmo ano do golpe militar do 36 xunto con gran parte do resto de membros da corporación.

A II República foi a primeria experiencia democrática en España

¿Por qué fue fusilado su abuelo?

Por sus ideas políticas y por ser secretario general del Ayuntamiento de La Coruña.

¿Que hizo su familia después del fusilamiento?

Exiliarse a Buenas Aires (Argentina)

¿Cómo se ganaba la vida su familia cuando se exilio?

El pintor Sotomayor le regaló un cuadro a mi abuela, con su venta mi abuela cómpro una casa, que la transformó en pensión. Y así iniciar una nueva vida.

¿Y su padre óomo ayudaba economicamente?

A Buenos Aires el llegó con 12 años, depués, ya con más edad destacó en el futbol y así pudó ayudar economicamente a su familia, más tarde tambien ayudó con la pintura.

Elvira Martín e as súas entrevistadorasElvira Martín Carmona e as súas entrevistadoras

¿Hay algún familiar que se quedó en España?

Si, mi tío Joaquín que por estar en edad militar fue forzado a alistarse en el ejército franquista, ejército que mató a su padre.

¿Volviste a saber de tu tío?

Mi tío Joaquín murió antes de que yo naciera.

¿Y como te enteraste de la historia familiar?

Al morir Franco mi padre nos reveló a mi y a mis hermanos la verdadera historia familiar que nos acultó para proternos.

¿Y porque dice “la verdadera historia”? ¿Es que había una falsa?

Si, nos habían dicho que mi abuelo había muerto por causas naturales, ya que en vida de Franco los “rojos” no estaban bien vistos.

¿Está usted orgullosa de su abuelo?

Si, por supuesto, creo que gracias a él y a personas como el gozamos hoy en día de más libertad.

 

Entroido no Instituto

Durante a mañá do día 4 de Marzo o alumnado e profesorado participou nas actividades deportivas: campeonato de fútbol sala; gastronómicas: filloada; musicais: concerto ofrecido polo alumnado de música; lúdicas co desfile de disfraces e deportivas co campeonato de fútbol sala, sen olvidar o maratón de xadrez.

Con Victor Ullate no auditorio de Mera

O día 14 de febreiro no auditorio de Mera, o alumnado do IES Neira Vilas pudo asistitr a unha clase co coñecido coreógrafo e bailarín Víctor Ullate, explicou a evolución da danza ó longo da historia e a importancia da disciplina para todo o mundo. O espectáculo rematou cunha actuación do alumnado da Escola de Danza de Oleiros.

Reportaxe no Instituto para a Televisión galega

Co gallo da celebración dos cincuenta anos da publicación de: “Memorias dun neno labrego” de Xosé Neira Vilas, o xoves vintesete de xaneiro un grupo de alumnos participou cunhas entrevistas para a realización do programa Eirado da televisión galega.

O noso centro, que leva con honor o nome de Xosé Neira Vilas participa en tódalas actividades que se celebran na súa honra, neste caso coa participación dunha gravación na biblioteca do centro co periodista Mon Santiso e os alumnos: Germán Vila, Daniel Dopazo, Amanda Yagüe, Gemma Tacón, Andrés Docampo e André Luís Araujo. Na entrevista fíxose un recordo da obra e vida do autor de “Memorias dun neno labrego”

O programa Eirado, dunha hora de duración emitiuse pola TVG2 o sábado cinco de febreiro e estivo adicado ás artes plásticas, novas tecnoloxías, literatura ou arquitectura. Presentouno o xornalista Pemón Bouzas.